Święty Janie Pawle II módl się za nami!

STANOWISKO W SPRAWIE ATAKÓW NA ŚW. JANA PAWŁA II

 

Drodzy Diecezjanie,

jako biskup zielonogórsko-gorzowski, wraz z moim najbliższym współpracownikiem bp. Adrianem, pragnę niniejszym wyrazić solidarność ze stanowiskiem Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, abp. Stanisława Gądeckiego, zaprezentowanym w jego Oświadczeniu z dnia 9 marca bieżącego roku. Medialny atak wymierzony w osobę św. Jana Pawła II uważam za szokujący, niesprawiedliwy i głęboko stronniczy.

W tym trudnym czasie, kiedy to podważane jest dobre imię naszego wybitnego Rodaka, proszę wszystkich duszpasterzy i wiernych o podjęcie w parafiach modlitwy w intencji Kościoła, który jest w Polsce. Niech taka modlitewna inicjatywa zostanie uruchomiona w każdej parafii w kolejnych tygodniach trwającego Wielkiego Postu. O jej konkretnym kształcie zadecydują proboszczowie poszczególnych wspólnot, uwzględniając lokalne uwarunkowania i możliwości. Może to być nabożeństwo pasyjne, adoracja eucharystyczna, wspólnie odmawiany Różaniec lub Koronka do Miłosierdzia Bożego, ewentualnie jakaś krótka modlitwa odmawiana po zakończeniu Mszy św.

Niech słowa św. Pawła z listu do Rzymian – będące przewodnim motywem pamiętnej papieskiej homilii wygłoszonej w Gorzowie Wielkopolskim 2 czerwca 1997 r. – dodają nam odwagi i przynoszą umocnienie umocnieniem pośród przeżywanych trudów i przeciwności: „Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? (…) Jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani jakiekolwiek stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” (Rz 8, 35. 38-39).

Z pasterskim błogosławieństwem

 

+ Tadeusz Lityński Biskup Zielonogórsko-Gorzowski

 

 

 

 

 

Komunikat o nominacji biskupa pomocniczego diecezji zielonogórsko-gorzowskiej

Drodzy Diecezjanie,

w jubileuszowym roku 50-lecia naszej diecezji z radością przyjęliśmy decyzję Ojca Świętego Franciszka o mianowaniu ks. kan. Adriana Puta, proboszcza parafii konkatedralnej pw. św. Jadwigi Śląskiej w Zielonej Górze, biskupem pomocniczym diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.

Jak uczy Sobór Watykański II, „biskupi […] zajmują miejsce Apostołów jako pasterze dusz; otrzymali też oni posłannictwo, by […] nadawać trwałość dziełu Chrystusa, wiecznego Pasterza. Chrystus bowiem dał Apostołom i ich następcom nakaz oraz władzę, by nauczali wszystkie narody, by uświęcali ludzi w prawdzie i żeby byli ich pasterzami” (Christus Dominus, n. 2). Ponieważ zaś biskupie zadanie pasterskie należy pełnić w taki sposób, „by dobro trzody Pańskiej było zawsze najwyższą zasadą” (tamże n. 25), dlatego zwłaszcza w diecezjach rozległych terytorialnie lub mających wielką liczbę mieszkańców, Kościół ustanawia biskupów pomocniczych, aby wspierali biskupa diecezjalnego w jego pasterskiej trosce o powierzony mu Kościół partykularny.

Ks. Adrian Put urodził się w 1978 r. w Szczecinie. W 1990 r. wraz z rodziną przeprowadził się do Gorzowa Wielkopolskiego i zamieszkał w parafii pw. Chrystusa Króla. Ukończył tu Szkołę Podstawową nr 4 w Gorzowie Wielkopolskim oraz Liceum Ogólnokształcące w Deszcznie. Był zaangażowany w posługę liturgiczną jako ministrant i lektor. Formował się również w Ruchu Światło-Życie.

Po maturze wstąpił do Zielonogórsko-Gorzowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Paradyżu. Święcenia kapłańskie przyjął 22 maja 2004 r. w gorzowskiej katedrze z rąk bp. Adama Dyczkowskiego. Po święceniach pracował jako wikariusz: w latach 2004-2009 w parafii pw. Nawiedzenia NMP w Lubsku, a w latach 2009-2011 w parafii pw. Pierwszych Męczenników Polski w Gorzowie Wielkopolskim.

W 2011 r. został mianowany redaktorem odpowiedzialnym „Aspektów”, diecezjalnej edycji tygodnika katolickiego „Niedziela” oraz pomocniczym duszpasterzem młodzieży ds. Ruchu Światło-Życie. Zamieszkał wówczas jako rezydent w zielonogórskiej parafii pw. św. Józefa Oblubieńca.

Równolegle z pracą duszpasterską i dziennikarską kontynuował specjalistyczne studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Szczecińskiego, gdzie uzyskał tytuł doktora nauk teologicznych w specjalności historia Kościoła.

W 2015 r. został proboszczem parafii pw. św. Stanisława Kostki w Zielonej Górze, a w roku 2021 proboszczem parafii konkatedralnej pw. św. Jadwigi Śląskiej w Zielonej Górze.

Ponadto powierzono mu funkcję moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie. Należy również do Diecezjalnej Rady ds. Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich, Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej i Komisji Liturgicznej oraz jest członkiem sekretariatu I. Synodu Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej. Kieruje także Diecezjalnym Ośrodkiem Katechumenalnym. Jest kanonikiem honorowym Zielonogórskiej Kapituły Kolegiackiej pw. św. Jadwigi i zastępcą moderatora Unii Kapłanów Chrystusa Sługi.

28 czerwca 2022 r. Ojciec Święty Franciszek mianował ks. kan. Adriana Puta biskupem pomocniczym diecezji zielonogórsko-gorzowskiej przydzielając mu stolicę tytularną Furnos Minor.

Przyjmując z wdzięcznością decyzję Ojca Świętego, pragnę poinformować, że ks. kan. Adrian Put otrzyma święcenia biskupie w konkatedrze pw. św. Jadwigi Śląskiej w Zielonej Górze w sobotę 13 sierpnia br. podczas Mszy św. o godz. 12.00. Już dziś zapraszam do udziału w tej uroczystości wszystkich diecezjan – kapłanów diecezjalnych i zakonnych, osoby życia konsekrowanego i wiernych świeckich. Polecam też biskupa nominata modlitwie całego Kościoła diecezjalnego, aby poprzez głoszenie słowa Bożego, udzielanie sakramentów świętych i posługę miłości towarzyszył ludowi Bożemu w prowadzeniu nowej ewangelizacji i budowaniu żywego Kościoła na naszych ziemiach. Niech Jezus Chrystus, Dobry Pasterz, udziela biskupowi nominatowi swoich łask, a Matka Boża Rokitniańska, Pani Cierpliwie Słuchająca, Patronka diecezji zielonogórsko-gorzowskiej otacza swą opieką.

Zielona Góra, 1 lipca 2022 r.

Znak: B2-8/22

+ Tadeusz Lityński

Biskup Zielonogórsko-Gorzowski

---

Komunikat z okazji Jubileuszu 50-lecia Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej

Kiedy tu patrzę na to wielkie zgromadzenie Ludu Bożego diecezji gorzowskiej, przypominają mi się czasy dawniejsze, ale nie tak znowu bardzo dawne. Przypomina mi się tysiąclecie chrztu, któreśmy tutaj wspólnie obchodzili w roku 1966. I wtedy właśnie my wszyscy, biskupi polscy, nauczyliśmy się naszej Ojczyzny. Wszędzie razem śpiewaliśmy Te Deum laudamus — «Ciebie, Boże, wysławiamy». Ja pragnę dzisiaj tutaj podziękować za ten szczególny dar, jakim było milenium polskie dla mnie.

Drodzy Diecezjanie,

z pewnością łatwo odgadujemy, że przytoczone przed momentem wspomnienie przywołał Ojciec Święty Jan Paweł II. A było to w Gorzowie Wielkopolskim pamiętnego dnia 2 czerwca 1997 roku. Wtedy, podczas Liturgii Słowa przed kościołem pw. Pierwszych Męczenników Polski, papież Jan Paweł II – dziś święty Kościoła – mówił o naszej diecezji, o naszym Kościele. Uświadomił nam jego początki i dzieje, które niosą zobowiązanie do misji ku przyszłości i aż po wieczność.

A wszystko to ma swój pierwowzór w wydarzeniach, o których mówi dzisiejsze słowo Boże. Wysłuchany w pierwszym czytaniu fragment Dziejów Apostolskich ukazuje nam, jak rodzący się Kościół wypływał na szerokie wody głoszenia Ewangelii.

Podczas tzw. soboru w Jerozolimie, Duch Święty działający wśród apostołów pozwolił zażegnać kryzys związany z napięciem między tymi uczniami Pana, którzy pochodzili z narodu żydowskiego, a tymi pochodzącymi z narodów pogańskich. Czy ci pochodzący z pogaństwa mają zachowywać żydowskie prawa i tradycje poczynając od obrzezania, czy też wiara w Chrystusa nie zobowiązuje ich do przestrzegania tych rytualnych przepisów Starego Testamentu. To właśnie w tym momencie Duch Święty natchnął apostołów do podjęcia wiekopomnej decyzji. Zachowując szacunek dla Starego Przymierza, apostołowie wskazali nową drogę, drogę do Chrystusa, Syna Bożego, który przyszedł na świat, aby przynieść wszystkim ludziom – Żydom i poganom – miłość Ojca w przymierzu nowym i wiecznym. Znakiem tego przymierza nie jest już obrzezanie czy inne starotestamentalne rytuały, ale chrzest i Eucharystia, a prawem – przykazanie miłości. Tak właśnie rodzący się Kościół, nowy lud Boży, wyszedł ze swej żydowskiej kolebki do całego świata i stał się matką żywej wiary dla wszystkich narodów.

Nie był to jednak proces łatwy. Dokonał się – jak słyszeliśmy – pośród „niemałych sporów”. Napięcia i konflikty są obecne w każdej ludzkiej społeczności. Są więc one także częścią życia Kościoła. Ale potrzebujemy też zauważyć, że Kościół nie jest tylko ludzki. Kościół jest najpierw dziełem Boga, jest Ciałem Chrystusa. Dlatego właśnie Duch Święty, Duch Chrystusa Zmartwychwstałego, pomógł młodemu Kościołowi przezwyciężyć kryzys i nabrać nowych sił do głoszenia Ewangelii o Jezusie Chrystusie wszystkim i wszędzie.

Powtarza się to ustawicznie w historii Kościoła. Nawet kościelne kryzysy i spory nie wymykają się Opatrzności Bożej. Kościół, którego duszą jest Duch Święty, zmierza po drogach czasu aż do dnia, w którym spełnią się wszystkie złożone mu Boże obietnice. Zobaczyliśmy to dziś w wizji Miasta Świętego, jaką przyniosło nam czytanie Apokalipsy. Miasto, któremu „nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, bo chwała Boga je oświetliła”, to właśnie nasz Kościół już w chwale Nieba, to niebieskie Jeruzalem, do którego zmierzamy, umacniani tu na ziemi słowem i sakramentalną obecnością Jezusa Chrystusa. On wraz z Ojcem – jak słyszeliśmy w Ewangelii – posyła swemu Kościołowi Ducha Świętego, aby „wszystkiego nauczyć i przypomnieć wszystko”, co powiedział sam Jezus. Choć więc wciąż zagraża nam niebezpieczeństwo błędu i zamieszania, pokładamy nadzieję w Panu, który jest „światłością świata” i ma moc dać Kościołowi i światu swój pokój.

Słowo Boże z dzisiejszej niedzieli spełnia się także w dziejach naszego Kościoła lokalnego, w historii naszej diecezji. Jej prastare korzenie sięgają aż misji jej patronów – świętych Braci Międzyrzeckich, Pierwszych Męczenników Polski: Benedykta, Jana, Mateusza, Izaaka i Krystyna, a więc początku drugiego tysiąclecia chrześcijaństwa i pierwszych lat polskiej państwowości. Nasze źródła możemy też dostrzegać w historycznej diecezji lubuskiej, utworzonej w XII wieku, która obejmowała podówczas ziemie leżące w rozwidleniu rzek Odry i Warty. Burzliwe były losy tych ziem przez kolejne wieki, w których zmieniało się też oblicze żyjącego tu Kościoła. Dziś jednak koncentrujemy naszą uwagę na momencie sprzed 50 lat, kiedy to powojenna kościelna administracja gorzowska pod rządami sługi Bożego bp. Wilhelma Pluty, bullą papieża Pawła VI, w 1972 roku stała się pełnoprawną diecezją. To właśnie nasza diecezja, najpierw gorzowska, a dziś zielonogórsko-gorzowska, stanowi Kościół lokalny, w którym gromadzi nas Jezus Chrystus, Zbawiciel świata. Jej jubileusz wkrótce będziemy celebrować.

Jubileuszowe obchody odbędą się w sanktuarium diecezjalnym w Rokitnie pod hasłem, „Pokój wam!”. Są to słowa, jakie Pan Jezus skierował po zmartwychwstaniu do swych zalęknionych uczniów. Uroczystości rozpoczną się 13 czerwca i potrwają kilka dni. W tym czasie odbędą się tradycyjne pielgrzymki środowisk diecezjalnych oraz Diecezjalne Dni Młodzieży. Główne zaś święto zaplanowano na sobotę 18 czerwca. Ten dzień jest zarazem dniem odpustu ku czci Matki Bożej Rokitniańskiej, patronki naszej diecezji. Chcemy więc powierzyć opiece Matki Najświętszej teraźniejszość i przyszłość diecezjalnego Kościoła oraz nasze osobiste losy. Już dziś zapraszam do wspólnego świętowania wszystkich diecezjan, duszpasterzy i wiernych, zwłaszcza zaś członków rad parafialnych. Zapraszam także wszystkie ruchy, stowarzyszenia oraz wspólnoty, które tworzą duchowy krajobraz naszej diecezji, jak również małżeństwa i rodziny, dla których jest to dzień ich diecezjalnej pielgrzymki. Ponieważ zaś jubileuszowej mszy św. przewodniczyć będzie bp Wiesław Lechowicz, biskup polowy Wojska Polskiego, serdeczne zaproszenie kieruję także do żołnierzy, którzy służą na terenie nasze diecezji, oraz ich rodzin. W obliczu barbarzyńskiej agresji Rosji na Ukrainę, chcemy zapewnić o duchowym wsparciu tych, którzy stoją na straży pokoju i bezpieczeństwa naszej Ojczyzny oraz modlić się wspólnie o pokój na świecie, a szczególnie w Ukrainie.

Dziękując Bogu Wszechmogącemu za 50 lat naszej diecezji, chcemy także zauważyć,
że dokładnie w połowie tego półwiecza, w 1997 roku, staliśmy się uczestnikami niepowtarzalnego wydarzenia. Była to właśnie wspominana już pielgrzymka Ojca Świętego Jana Pawła II do naszej diecezji i spotkanie w Gorzowie Wielkopolskim. 25. rocznica tej obecności to także powód do świętowania. Rocznicowe obchody rozpoczną się w naszych parafiach już 2 czerwca, a w kolejnych dniach trwać będą w Gorzowie Wlkp. Na główne uroczystości zapraszamy 5 czerwca w niedzielę Zesłania Ducha Świętego. Tego dnia w katedrze sprawować będziemy mszę św., a potem w Marszu dla Życia i Rodziny przejdziemy sprzed grobu sługi Bożego bp. Wilhelma Pluty na plac św. Jana Pawła II przy kościele pw. Pierwszych Męczenników Polski, gdzie przygotowany będzie festyn
dla rodzin oraz koncert.

Przed 25 laty w Gorzowie Wielkopolskim spotkaliśmy się z Ojcem Świętym. Niech nasza żywa pamięć o tym wydarzeniu sprzyja przekazywaniu następnym pokoleniom świadectwa o nauczaniu św. Jana Pawła II i wadze tego pontyfikatu dla historii Polski i świata.

Wszystkim Diecezjanom i Pielgrzymom z okazji jubileuszu diecezji udzielam pasterskiego błogosławieństwa.

+ Tadeusz Lityński

Biskup Zielonogórsko-Gorzowski

List Biskupa Diecezjalnego na XXX Światowy Dzień Chorego

Drodzy Diecezjanie,

w najbliższy piątek 11 lutego będziemy już po raz trzydziesty obchodzić ustanowiony przez św. Jana Pawła II Światowy Dzień Chorego, w tym roku pod hasłem „Bądźcie miłosierni jak Ojciec wasz jest miłosierny” (Łk 6,36). Papież Franciszek w wydanym z tej okazji Orędziu przypomina, że Światowy Dzień Chorego ma „uwrażliwić lud Boży, katolickie instytucje służby zdrowia
i społeczeństwo cywilne na potrzebę zwrócenia uwagi na chorych i na tych, którzy się nimi opiekują”. Przy tej, jubileuszowej okazji warto głębiej uświadomić sobie ogromny dar, z jakim Jezus przychodzi do chorych, aby nieść łaskę uzdrowienia. Tym darem jest sakrament namaszczenia chorych. Sakrament ciągle niezrozumiany.

Dzisiejsza Ewangelia ukazuje nam trud Apostołów, którzy całą noc pracowali przy połowie ryb. Ich wysiłek nie przyniósł jednak oczekiwanych efektów. Powracają zmęczeni, zrezygnowani. Nie brakuje takich chwil w naszym życiu, kiedy wyznanie Piotra: „Mistrzu, trudziliśmy się przez całą noc i nic nie złowiliśmy” jest nam bardzo bliskie. W podobnych słowach często opisują swoją sytuację chorzy i ich rodziny: tyle się natrudziliśmy, aby wyzdrowiał! Byliśmy już u wielu lekarzy, ale zdrowie nie powraca. Modliliśmy się i też nie widzimy efektów. Łatwo, jak u Apostołów zamknąć się wówczas w bezsilności, którą rodzi trudna codzienność… Właśnie w takim doświadczeniu przychodzi do nich Jezus mówiąc: nie poddawajcie się! zarzućcie jeszcze raz sieci! Bóg nigdy nie jest biernym obserwatorem, ale pragnie realnie i skutecznie, z mocą swojej łaski wejść w to,
co przeżywamy, wejść do łodzi, w której się znajdujemy. Widzialnym znakiem tej bliskości Jezusa są dla nas sakramenty, w których Bóg udziela nam swojej łaski.

Św. Jakub Apostoł w swoim liście poucza nas: „Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone”. Chory, który przyjmuje sakrament namaszczenia, doznaje łaski podniesienia na duchu, więcej: wewnętrznego uzdrowienia, a nierzadko także fizycznego. Kiedy zostaje
w sakramencie chorych uzdrowiony duch, również ciało bardzo często staje się silniejsze. Lekarze potwierdzają, że o wiele łatwiej dochodzi do zdrowia pacjent silny na duchu, niż pacjent, który jest zrezygnowany, załamany, który nie wierzy,
że jego zdrowie się poprawi. W sakramencie namaszczenia chorych Jezus podnosi na duchu, umacnia wiarę i przebacza grzechy. To wielka łaska.

Zdarza się jednak, że wielu wierzących tego nie rozumie i boi się przyjąć ten sakrament. Powodów tego jest kilka. Pierwszym jest pokusa lęku, którą atakuje nas zły duch wiedząc, jak wielkich łask możemy doświadczyć. Może to być także zwyczajnie strach przed śmiercią. Wiele osób uważa, że kiedy kapłan przyjdzie
do chorego i go namaści, ten umrze, bo jest to ostatnie namaszczenie. Oczywiście sakrament chorych, jak naucza Katechizm, jest ostatnim z trzech świętych namaszczeń chrześcijanina obok chrztu i bierzmowania, ale jest sakramentem uzdrowienia, sakramentem dla żywych, nie dla umarłych, przynoszącym życie
i uzdrowienie, choć nie zawsze fizyczne.

Z powodu tego lęku niejednokrotnie dochodzi do groteskowych sytuacji, kiedy rodzina wzywa kapłana, ale prosi, aby udzielić choremu namaszczenia
w taki sposób, aby tego nie zauważył, nie wystraszył się. Często księża są wzywani z posługą sakramentalną dopiero wówczas, gdy chory jest już nieprzytomny. Jednym ze skutków namaszczenia chorych jest właśnie uwolnienie od lęku. Często po samym chorym widać, że sakrament przyniósł mu ulgę, że się odprężył, uspokoił. Najlepiej więc, kiedy człowiek przyjmuje sakrament, będąc świadomy tej miłości i dobrodziejstw, jakimi go Bóg obdarza.

Czas pandemii pokazuje niestety, jak wielu naszych bliskich, choć było osobami wierzącymi, umiera bez pojednania z Bogiem. Troska o chorych jest ważnym zadaniem, stojącym dziś przed nami jako wspólnotą Kościoła. Oczywiście istotnym jest okazanie bliskości i wsparcia tym osobom w zapewnieniu im godziwej opieki medycznej, dostępności do lekarzy, godziwych warunków życia, ale ważne, by nie zapomnieć i zatroszczyć się o ich ducha. Bóg posyła nas często, niczym aniołów, aby uwrażliwiać innych na potrzeby duchowe. Myślę,
że pamiętamy moment, gdy do Jezusa przyniesiono paralityka. Zostały mu odpuszczone grzechy, został uzdrowiony, choć Ewangelia nic nie mówi o jego wierze. Wiemy natomiast, że wierzącymi byli ci, którzy go do Jezusa przynieśli
i ze względu na ich wiarę został on uzdrowiony. Nasza wiara może być zbawienna dla innych! Naszą postawą i zaangażowaniem możemy otworzyć dla kogoś bramy nieba! Moja wiara może pomóc komuś wyjść z lęków, pojednać się
z Bogiem, z drugim człowiekiem. Posługa wśród chorych jest realizacją woli Chrystusa, który już Apostołom dał moc, aby wypędzali złe duchy i uzdrawiali chorych. Tę moc Kościół posiada w znaku sakramentu namaszczenia chorych
i warto rozejrzeć się wokół siebie, bo może ktoś bliski, tak jak ewangeliczny paralityk potrzebuje dziś pomocy, aby doświadczyć bliskości i uzdrawiającej mocy miłości Boga.

Kto może przyjąć ten sakrament? Każdy ochrzczony, który jest chory lub
w podeszłym wieku albo kogo czeka trudna operacja lub znajduje się
w niebezpieczeństwie utraty zdrowia, tym bardziej w niebezpieczeństwie śmierci. Według Kodeksu Prawa Kanonicznego już samo niebezpieczeństwo uszczerbku
na zdrowiu pozwala go przyjąć. Kiedy stan zdrowia na to pozwala, chory powinien najpierw skorzystać z sakramentu spowiedzi. Jeśli jednak z jakiegoś powodu nie może się wyspowiadać, wtedy taki chory może przyjąć sakrament namaszczenia
i otrzymuje przebaczenie grzechów. Dlatego kapłan zawsze przed namaszczeniem powinien zachęcić chorego do żalu za grzechy, o ile jest przytomny i może
to uczynić. Jeśli istnieje zagrożenie śmierci, kapłan udziela także odpustu zupełnego. Jest to ogromna łaska! Jeśli chory może przyjąć Komunię świętą, zaleca się, aby przyjął ten pokarm na życie wieczne.

Siostry i Bracia,

słyszeliśmy jak Jezus poprosił dzisiaj Piotra: „wypłyń na głębię”. Apostoł posłuchał Jezusa i doświadczył cudu. Nie obawiajmy się wypływać na głębię, zachęcać się wzajemnie, w rodzinach, wśród przyjaciół, aby wzywać kapłana
i umożliwić przyjęcie sakramentu namaszczenia tym z nas, którzy są chorzy. Dlatego pragnę prosić Was, Drodzy Diecezjanie o modlitwę w intencji osób chorych i zaprosić do uczestnictwa w diecezjalnych obchodach XXX Światowego Dnia Chorego. Uroczystości centralne odbędą się w Zielonej Górze w parafii św. Józefa Oblubieńca, gdzie o godz. 17.00 odprawię Mszę św. w intencji osób chorych z udzieleniem sakramentu namaszczenia chorych. Liturgia będzie transmitowana przez TVP 3 Gorzów Wielkopolski. Po Mszy św. odbędzie się koncert pani Antoniny Kszysztoń, dedykowany osobom chorym i ich opiekunom. Uroczystości rejonowe odbędą się ponadto w gorzowskiej katedrze, Żarach, Nowej Soli, Głogowie i w Międzyrzeczu. Zapraszam także do uczestnictwa w panelu edukacyjnym „Rodzina wobec osoby chorej”, który odbędzie się w sobotę
12 lutego o godz. 9:00 w Bibliotece Uniwersytetu Zielonogórskiego.

Chorym i ich rodzinom życzę wiary i odwagi w przyjmowaniu łaski Ducha Świętego i umocnienia w sakramencie chorych, a kapłanom siły i odwagi do tej wymagającej i uświęcającej posługi. Wszystkim z serca błogosławię.

+ Tadeusz Lityński   Biskup Zielonogórsko-Gorzowski

Zielona Góra, 27 stycznia 2022 r.

Znak: B2-2/22

Drodzy Diecezjanie,

miesiąc listopad w długiej tradycji Kościoła katolickiego jest czasem intensywnej i wytrwałej modlitwy za zmarłych. Osiem razy w ciągu całego tego miesiąca, w dowolnie wybrane przez siebie dni, możemy uzyskać odpust zupełny nawiedzając cmentarz i modląc się tam za zmarłych. Do uzyskania odpustu konieczne jest ponadto spełnienie zwykłych warunków, a więc: wykluczenie wszelkiego przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, spowiedź sakramentalna, przyjęcie Komunii Świętej i odmówienie dowolnej modlitwy w intencjach Ojca Świętego.  Niech najbliższe tygodnie będą czasem wołania do Boga, aby ci, którzy przed nami odeszli ze znakiem wiary i śpią w pokoju, mieli udział w Bożej radości, światłości i pokoju.

          Trwająca pandemia wciąż nam przypomina o kruchości ziemskiego życia. Każdego dnia jesteśmy informowani o zmarłych w wyniku zarażenia Covid-19, wśród których byli i są także nasi bliscy. Pamiętając o kilku tysiącach diecezjan, zmarłych w czasie pandemii, będę ich polecał Bożemu Miłosierdziu podczas Mszy św., którą odprawię 3 listopada br. o godz. 17.30  w parafii Pierwszych Męczenników Polski w Gorzowie Wlkp. Wydarzenie to będzie także  transmitowane przez TVP 3 Gorzów Wielkopolski. Serdecznie zapraszam do osobistego udziału we Mszy św. za zmarłych diecezjan lub do włączenia się w modlitwę za pośrednictwem transmisji telewizyjnej. Niech ta modlitwa, będzie znakiem miłosierdzia wobec zmarłych oraz pomaga także nam, z wiarą i ufnością patrzeć w przyszłość.

Z pasterskim błogosławieństwem

+Tadeusz Lityński   Biskup Zielonogórsko-Gorzowski

Zielona Góra, 29 października 2021 r.

APEL

O POSZANOWANIE NIEDZIELI

JAKO DNIA WOLNEGO OD PRACY

Mija właśnie 1700 lat od dekretu cesarza Konstantyna I Wielkiego, który – dnia 7 marca 321 roku – zarządził, aby dies solis, dzień Słońca, stał się dniem wolnym od pracy.

Zgodnie z tym prawem „sędziowie, mieszczanie i wszyscy uprawiający rzemiosło” mieli „odpoczywać w godnym wielkiej czci dniu Słońca”, który chrześcijanie – wtedy już wolni w wyznawaniu swojej wiary – świętowali jako pierwszy dzień tygodnia, dzień Zmartwychwstania Chrystusa.

Uwolnienie tego dnia od obowiązku pracy przyczyniło się do tego, że z biegiem czasu powszechnie świętowano to zbawcze wydarzenie, co w efekcie przyniosło zasadę świętowania niedzieli jako dnia Boga i człowieka.

Odnosząc się z szacunkiem do tej wiekowej tradycji stwierdzamy za papieżem św. Janem Pawłem II, że „także w obecnej sytuacji historycznej mamy obowiązek tak działać, aby wszyscy mogli zaznać wolności, odpoczynku i odprężenia, które są człowiekowi niezbędne ze względu na jego ludzką godność oraz związane z nią potrzeby religijne, rodzinne, kulturowe i społeczne, trudne do zaspokojenia, jeśli nie jest zagwarantowany przynajmniej jeden dzień w tygodniu dający wszystkim możliwość wspólnego odpoczynku i świętowania” (por. Dies Domini, 66).

Ponawiamy treści zawarte w „Apelu Kościołów w Polsce o poszanowanie i świętowanie niedzieli” z dnia 20 stycznia 2015 roku:

– apelujemy więc do władz, by uczyniły wszystko w celu ochrony niedzieli, tak by człowiek nie był traktowany jako narzędzie zysku i mógł przeżywać niedzielę zgodnie ze swoimi przekonaniami;

– apelujemy do pracodawców, aby uszanowali świętość dnia Pańskiego, nie angażując zawodowo pracowników jeżeli nie jest to bezwzględnie konieczne;

– apelujemy do pracowników, by w niedziele i święta nie podejmowali niekoniecznej pracy zarobkowej;

– apelujemy do wszystkich ludzi dobrej woli o poszanowanie niedzieli i świąt z uwagi na społeczny i religijny pożytek należnego odpoczynku i świętowania – dla dobra naszych rodzin, dla dobra obywateli naszego państwa.

– apelujemy do parlamentarzystów, aby strzegli stabilności obowiązującego prawa w zakresie ustawy o ograniczeniu handlu w niedzielę, by wolna od pracy niedziela – jako prawo obecne w wielu europejskich demokracjach, szanujących godność i prawo do wypoczynku każdego obywatela – nie była kwestionowana w systemie prawnym naszej ojczyzny.

Wspominając fakt ustanowienia 1700 lat temu, przez władzę cywilną, świątecznego charakteru niedzieli, zachęcamy wszystkich do poszanowania tej tradycji, do jej docenienia, strzeżenia i pielęgnowania oraz przekazywania jej młodemu pokoleniu.

Naszym obowiązkiem jest obrona świątecznego charakteru niedzieli, dlatego nie możemy się godzić na dyktat różnych organizacji, korporacji zajmujących się handlem i dystrybucją towarów, które kierując się wyłącznie zyskiem, nie biorą pod uwagę kosztów społecznych, jakie wynikają z niszczenia tkanki społecznej bez pozbawiania jej tego spoiwa, jakim jest wspólne przeżywanie czasu wolnego i świętowanie niedzieli przez rodziny i całe społeczeństwo, co powinno być trwałym elementem naszej kulturowej tożsamości.

Zapraszamy wszystkich do budowania kultury niedzieli wolnej od przymusu pracy. Niech będzie ona dniem odpoczynku i wzmocnienia sił, odrodzenia osłabionych więzi rodzinnych i społecznych. Niech będzie okazją do emocjonalnego wyciszenia, a także do budowania wspólnoty rodzinnej, religijnej i narodowej.

Nie zapominajmy też o obowiązującym nas Bożym przykazaniu: Pamiętaj, abyś dzień święty święcił (por. Wj 20,8–11), które w życiu chrześcijan XXI wieku oznacza to samo, co w życiu pierwszych wspólnot chrześcijańskich, czyli gromadzenie się w pierwszy dzień tygodnia – w niedzielę – na świętej Wieczerzy.

✠ Stanisław Gądecki

Arcybiskup Metropolita Poznański

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski

Wiceprzewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy (CCEE)

✠ Wiktor Skworc

Arcybiskup Metropolita Katowicki

Przewodniczący Komisji Duszpasterstwa Konferencji Episkopatu Polski

Warszawa, dnia 5 marca 2021 roku

Rok św. Józefa w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej

Słowo pasterskie Biskupa Diecezjalnego  na Światowy Dzień Chorego 2021

Dnia 11 lutego, we wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Lourdes, będziemy obchodzić XXIX Światowy Dzień Chorego, który ma na celu uwrażliwienie Ludu Bożego oraz społeczności świeckiej na konieczność zapewnienia jak najlepszej opieki chorym, zaś samym chorym ma pomóc w dostrzeganiu wartości cierpienia na płaszczyźnie ludzkiej i nadprzyrodzonej (por. Jan Paweł II, List ustanawiający Światowy Dzień Chorego, Watykan 13 maja 1992 r).

Światowy Dzień Chorego zaprasza nas wiec, byśmy zatrzymali się przy krzyżu, jakim dla każdego człowieka jest choroba, i pospieszyli ku siostrom i braciom z konkretnym gestem miłości, by ulżyć ich cierpieniu. W trudnym dla wszystkich czasie pandemii jesteśmy szczególnie wezwani, aby naśladując Jezusa Dobrego Samarytanina, „zatrzymać się, wysłuchać, nawiązać bezpośrednią i osobistą relację z drugim człowiekiem, poczuć dla niego empatię i wzruszenie, zaangażować się w jego cierpienie do tego stopnia, by zatroszczyć się o niego” (Franciszek, Orędzie na XXIX Światowy Dzień Chorego 2021 r.).

Szczególne słowa bliskości pragnę przekazać wszystkim osobom chorym, przebywającym w domach rodzinnych, szpitalach, hospicjach, domach opieki. Dziękuję Wam za żywą wiarę i świadectwo codziennego zmagania się z chorobą i cierpieniem. Zapewniam o mojej codziennej modlitwie za Was. Z wdzięcznością myślę także o osobach  podejmujących codzienną opiekę nad chorymi, zarówno pracownikach ochrony zdrowia, kapelanach szpitalnych, jak i rodzinach osób chorych. Niech Bóg wynagrodzi Wam wszelkie dobro, które świadczycie wobec chorych.

Ze względów epidemiologicznych niemożliwa jest moja obecność w placówkach ochrony zdrowia, tak jak to miało miejsce dotychczas. Dlatego zapraszam do duchowego spotkania poprzez udział we Mszy św. w Waszej intencji, transmitowanej 11 lutego o godz. 17.30 przez TVP 3 Gorzów Wlkp. z Sanktuarium Matki Bożej Cierpliwe Słuchającej z Rokitna.

Ożywieni Chrystusową i braterską miłością troszczmy się o słabych i cierpiących, starajmy się, aby nikt nie został pozostawiony sam sobie, aby nikt nie czuł się wykluczony lub opuszczony. Niech te słowa pobudzają nas wszystkich do poszukiwania tego, co najlepsze dla osób chorych i cierpiących.

ks. Piotr Kubiak   Kanclerz Kurii

+Tadeusz Lityński   Biskup Zielonogórsko-Gorzowski

Zielona Góra, 31 stycznia 2021 r.

Znak: B1-3/21

Komunikat o uroczystościach żałobnych i pogrzebowych śp. bp. Adama Dyczkowskiego i bp. Antoniego Stankiewicza

 

Informujemy o przebiegu uroczystości pogrzebowych bp. Adama Dyczkowskiego i bp. Antoniego Stankiewicza.

Msza św. żałobna w intencji śp. bp. Adama Dyczkowskiego dla duchowieństwa i wiernych świeckich z południowej części diecezji zostanie odprawiona w poniedziałek 25 stycznia o godz. 12.00 w kościele pw. Ducha Świętego w Zielonej Górze. Trumna z ciałem zmarłego pasterza zostanie wystawiona o godz. 9.00.

Szczegółowy program ceremonii żałobnych:

• od godz. 9.00 – Okazja do prywatnej modlitwy i możliwość wpisania się do księgi kondolencyjnej;
• 11.00 – Modlitwa różańcowa;
• 12.00 – Msza św. żałobna pod przewodnictwem bp Tadeusza Lityńskiego z homilią bp. Stefana Regmunta;
• Przejazd do granic miasta w asyście policji.

Uroczystości pogrzebowe śp. bp. Adama Dyczkowskiego i śp. bp. Antoniego Stankiewicza odbędą się we wtorek, 26 stycznia w Gorzowie Wlkp. Msze św. żałobne w intencji zmarłych pasterzy będą odprawiane w Gorzowie Wlkp. również wieczorem dnia poprzedzającego.

Szczegółowy program ceremonii żałobnych:

 

Poniedziałek, 25 stycznia

 

Kościół pw. Pierwszych Męczenników Polski w Gorzowie Wlkp.

• godz. 19.30 – Wprowadzenie trumien do kościoła i pierwsza stacja pogrzebu pod przewodnictwem bp. Tadeusza Lityńskiego;
• godz. 20.00 – Msza św. dla duchowieństwa z północnej części diecezji pod przewodnictwem bp. Tadeusza Lityńskiego;
• od godz. 21.00 – Okazja do indywidualnej modlitwy i możliwość wpisania się do księgi kondolencyjnej;
• godz. 23.00 – Msza św. koncelebrowana pod przewodnictwem dziekana kapituły katedralnej, ks. kan. Andrzeja Szkudlarka;

Wtorek, 26 stycznia

 

1. Kościół pw. Pierwszych Męczenników Polski w Gorzowie Wlkp.

• 7.00 – Msza św. z jutrznią za zmarłych z udziałem osób konsekrowanych pod przewodnictwem ks. Mariusza Jagielskiego, rektora Z-GWSD;
• godz. 10.00 – Modlitwa różańcowa;
• godz. 11.00 – Msza św. pogrzebowa pod przewodnictwem abp. Andrzeja Dzięgi, metropolity szczecińsko-kamieńskiego z homilią bp. Pawła Sochy;
• Po Mszy św. – Przejazd do katedry gorzowskiej w asyście policji;

1. Kościół katedralny pw. Wniebowzięcia NMP w Gorzowie Wlkp.

• Złożenie trumien w krypcie katedralnej.

 

Podczas uroczystości żałobnych w Zielonej Górze i Gorzowie Wlkp. obowiązuje limit uczestników. Wtorkowa Msza św. pogrzebowa będzie transmitowana przez TVP3 Gorzów Wielkopolski.

Miejsca dla rodzin Zmarłych, koncelebransów, asysty liturgicznej oraz umówionych oficjalnych delegacji będą wyznaczone w ławkach z zachowaniem koniecznego dystansu.

W ostatniej stacji pogrzebu w katedrze gorzowskiej biorą udział wyłącznie wyznaczeni uczestnicy: biskupi, rodziny Zmarłych, asysta liturgiczna, wybrani kanonicy kapituły katedralnej i konkatedralnej.

Ponadto we wtorek 26 stycznia o godz. 11.00 w sanktuariach w Rokitnie i w Grodowcu będą odprawiane Msze św. w intencji Zmarłych.

Zielona Góra, 21 stycznia 2021 r.

ks. Piotr Kubiak

Wikariusz Generalny

KOMUNIKAT O ŚMIERCI BISKUPÓW

ADAMA DYCZKOWSKIEGO I ANTONIEGO STANKIEWICZA

Drodzy Diecezjanie,

początek obecnego roku naznaczony został wiadomościami o zakończeniu ziemskiej pielgrzymki biskupów związanych z naszą wspólnotą diecezjalną.

10 stycznia odszedł do Pana bp Adam Dyczkowski, emerytowany biskup zielonogórsko-gorzowski, a kilka dni wcześniej – 4 stycznia – pochodzący z naszej diecezji emerytowany dziekan Trybunału Roty Rzymskiej, bp Antoni Stankiewicz.

Chcemy dziękować Chrystusowi, Dobremu Pasterzowi, za życie, powołanie i posługę obu następców Apostołów, których sylwetki pokrótce teraz przypomnimy.

Bp Adam Dyczkowski urodził się w 1932 r. w Kętach. W wieku 20 lat wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego we Wrocławiu i w 1957 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bp. Bolesława Kominka. Po studiach na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uzyskał tytuł doktora filozofii przyrody. Następnie pracował we Wrocławiu jako wikariusz parafii katedralnej, duszpasterz młodzieży akademickiej i inteligencji, a także wykładowca filozofii w seminarium duchownym.

W 1978 r. został biskupem pomocniczym we Wrocławiu. Święceń biskupich 26 listopada udzielił mu abp Henryk Gulbinowicz. Jako zawołanie swej posługi biskupiej przyjął słowa Sursum corda (W górę serca). Był wikariuszem generalnym, koordynował duszpasterstwo akademickie, duszpasterstwo inteligencji, nauczycieli, harcerzy i innych środowisk. Działał w Dolnośląskim Komitecie Odrodzenia Harcerstwa jako jego przewodniczący, w Towarzystwie Przyjaciół Ossolineum oraz w Społecznym Komitecie Panoramy Racławickiej. W Konferencji Episkopatu Polski był wiceprzewodniczącym Komisji ds. Duszpasterstwa Akademickiego, zasiadał też w Komisji ds. Zakonnych, ds. Duszpasterstwa Ogólnego i ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia.

W 1992 r. został biskupem pomocniczym w nowo utworzonej diecezji legnickiej, a niebawem otrzymał nominację na biskupa zielonogórsko-gorzowskiego. Rządy w diecezji objął 19 lipca 1993 r. Ingres do katedry gorzowskiej odbył 5 września, a do konkatedry w Zielonej Górze – 12 września tegoż roku.

Jako biskup diecezjalny wspierał aktywność wiernych świeckich poprzez promocję stowarzyszeń katolickich, a zwłaszcza Akcji Katolickiej i Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. Na czas jego posługi przypadły istotne wydarzenia w życiu diecezji, takie jak obchody 50-lecia polskiej administracji kościelnej w Gorzowie Wlkp. (1995 r.), wizyta papieża Jana Pawła II (1997 r.), rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego bp. Wilhelma Pluty (2002 r.) oraz 1000-lecie śmierci pierwszych męczenników Polski w Międzyrzeczu (2003 r.).

Otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Gorzowa Wlkp., Głogowa i Zielonej Góry. Uniwersytet Zielonogórski wyróżnił go doktoratem honoris causa. W 2007 r. przeszedł w stan spoczynku. Na emeryturze zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Zielonej Górze, gdzie zmarł.

Bp Antoni Stankiewicz urodził się w 1935 r. w Oleszczenicach na Wileńszczyźnie. Po wojnie zamieszkał wraz z rodzicami w Jemiołowie koło Łagowa. Po ukończeniu seminarium duchownego w Gorzowie Wielkopolskim w 1958 r. otrzymał święcenia kapłańskie w gorzowskiej katedrze. Był notariuszem i wiceoficjałem w Sądzie Biskupim oraz notariuszem Kurii Biskupiej w Gorzowie Wielkopolskim. Od 1969 r. był kancelistą w Rocie Rzymskiej. W 2004 r. papież Jan Paweł II mianował go dziekanem tego trybunału. Funkcję tę pełnił do 2012 roku. Pracował też w innych instytucjach Kurii Rzymskiej i Państwa Watykańskiego. Był m. in. konsultorem Kongregacji ds. Duchowieństwa, sędzią Sądu Apelacyjnego Państwa Watykańskiego, członkiem Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych i Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej oraz kierował Komisją Dyscyplinarną Państwa Watykańskiego.

Był światowej klasy znawcą prawa kanonicznego i autorem ważnych prac naukowych. Specjalizował się w prawie małżeńskim, procesowym i historii prawa. Wykładał w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie oraz w papieskich uczelniach w Rzymie: Uniwersytecie Gregoriańskim, Uniwersytecie Krzyża Świętego i Uniwersytecie Urbaniańskim.

Mianowany przez papieża Benedykta XVI biskupem tytularnym Nova Petra, święcenia biskupie przyjął 16 grudnia 2006 r. w Bazylice św. Piotra na Watykanie. Na zawołanie biskupie wybrał słowa In Te confido Iesu (Jezu, ufam Tobie).

Zmarł w rzymskiej Poliklinice Gemelli. 5 stycznia w bazylice św. Piotra kard. Pietro Parolin, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej odprawił Mszę św. żałobną w intencji Zmarłego.

Śp. bp Antoni Stankiewicz często odwiedzał naszą diecezję. Wyraził też wolę, aby – o ile to będzie możliwe – został tu pochowany.

Oczekując wciąż na pomyślny przebieg wszystkich procedur związanych ze sprowadzeniem ciała Zmarłego do Polski, przygotowujemy się do uroczystości pogrzebowych. Gdy tylko to będzie możliwe, o ich dacie i przebiegu poinformujemy za pośrednictwem parafii i mediów. Wiadome jest jednak, że będą się one odbywały w kościele pw. Pierwszych Męczenników Polski w Gorzowie Wielkopolskim, po czym obaj biskupi spoczną w krypcie gorzowskiej katedry. Dzień wcześniej planowana jest też Msza św. żałobna w intencji bp. Adama Dyczkowskiego w kościele pw. Ducha Świętego w Zielonej Górze.

Z uwagi na stan pandemii i poważne ograniczenia uczestnictwa w liturgii przygotowywany jest program dający możliwość choćby tylko symbolicznego udziału w tym wyjątkowym wydarzeniu jak największej liczbie kapłanów i wiernych. Nie wszyscy jednak będą mogli uczynić to osobiście. Dlatego już dzisiaj proszę duszpasterzy o sprawowanie w parafiach Mszy św. w duchowej łączności z liturgią pogrzebu za śp. bp. Adama Dyczkowskiego i bp. Antoniego Stankiewicza, a wiernych o przyjmowanie Komunii św. w intencji zmarłych biskupów, których wspólnie polecamy Bożemu Miłosierdziu.

+ Tadeusz Lityński

Biskup Zielonogórsko-Gorzowski

APEL

RADY STAŁEJ KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI

W SPRAWIE OCHRONY ŻYCIA I POKOJU SPOŁECZNEGO

1. Dzisiaj, kiedy przez nasz kraj przetacza się fala ulicznych protestów, Papież Franciszek w czasie audiencji ogólnej skierował ważne i znaczące słowa do Polaków. Przypomniał w nich św. Jana Pawła II, który „zawsze wzywał do szczególnej miłości wobec słabych i bezbronnych, i do ochrony każdego życia ludzkiego od poczęcia aż do naturalnej śmierci”. Słowa te wpisują się w nieustanne wołanie Kościoła o ochronę, także prawną, życia każdego człowieka, również nienarodzonego, zgodnie z przykazaniem „Nie zabijaj”.
2. Papież Franciszek prosił dzisiaj Boga, „aby obudził w sercach wszystkich szacunek dla życia naszych braci, zwłaszcza najsłabszych i bezbronnych, i dał siłę tym, którzy je przyjmują i troszczą się o nie, także wtedy, gdy wymaga to heroicznej miłości”. Przykazanie miłości nakłada na nas ważny obowiązek troski, pomocy i ochrony, której potrzebują matki i rodziny przyjmujące i wychowujące chore dzieci. Dziękujemy wszystkim wspólnotom i instytucjom, które od lat to robią i zwracamy się z apelem do parafii, ruchów katolickich i innych organizacji kościelnych, o podejmowanie konkretnych inicjatyw wychodzących naprzeciw tym, którzy takiej pomocy, tak indywidualnej, jak i instytucjonalnej, potrzebują i będą potrzebować. Kościół zawsze będzie opowiadał się za życiem i wspierał chroniące je inicjatywy.
3. Z wielkim bólem obserwujemy eskalację napięcia społecznego i agresji. Niepokojem napawają również wulgarny język, którym posługuje się część protestujących, niszczenie mienia społecznego, przypadki dewastacji kościołów, profanacji miejsc świętych czy uniemożliwianie sprawowania w nich liturgii. Wzywamy wszystkich do podjęcia rzeczowego dialogu społecznego, do wyrażania poglądów bez użycia przemocy i do poszanowania godności każdego człowieka. Polityków i wszystkich uczestników debaty społecznej prosimy, w tym dramatycznej czasie, o dogłębne analizowanie przyczyn zaistniałej sytuacji i szukanie dróg wyjścia w duchu prawdy i dobra wspólnego, bez instrumentalizowania spraw wiary i Kościoła.

Dziękujemy duszpasterzom i wszystkim wiernym świeckim, którzy odważnie stają w obronie swoich kościołów. Nikt nie potrafi lepiej obronić Kościoła i obiektów sakralnych niż wspólnota wierzących. Dziękujemy także służbom porządkowym. Kościół chce pozostać otwarty dla wszystkich ludzi, niezależnie od ich przynależności w życiu społecznym i politycznym.

4. Przeżywamy jednocześnie bardzo trudny czas obostrzeń związanych z pandemią koronawirusa. To ogromne wyzwanie dla nas wszystkich. W imię troski o bezpieczeństwo i zdrowie niezmiennie apelujemy o solidarność i przestrzeganie zasad bezpieczeństwa sanitarnego. Wyrażamy wdzięczność wszystkim służbom medycznym za ich pracę i heroiczne poświęcenie.
5. Prosimy również wszystkich wierzących o post, jałmużnę i modlitwę o pokój społeczny, w intencji ochrony życia, zakończenia trwającego kryzysu, a także o ustanie rozwijającej się pandemii. Przekazujemy tekst modlitwy przygotowanej na ten czas.

Wszystkim rodakom z serca błogosławimy.

Członkowie Rady Stałej
Konferencji Episkopatu Polski

28 października 2020 roku

Apel Biskupa Zielonogórsko-Gorzowskiego dotyczący wolontariatu
w placówkach medycznych na terenie diecezji

 

Drodzy w Panu,

od kilku miesięcy wszyscy stoimy przed szczególnym wyzwaniem, jakim jest pandemia koronawirusa. Nasilająca się fala zachorowań na Covid-19 coraz bardziej obciąża pracowników służby zdrowia, którzy służą często z narażeniem samych siebie. Coraz częściej dowiadujemy się także o pilnej potrzebie wolontariuszy, którzy w różnych placówkach
na terenie naszej diecezji wspieraliby wykwalifikowany personel w pielęgnacji chorych.

Z tego powodu zwracam się do wszystkich diecezjan: duszpasterzy, osób konsekrowanych i świeckich oraz do wszystkich ludzi dobrej woli o to, aby rozważyli własną gotowość do podjęcia takiej misji. Wierzę, że sam Duch Święty wzbudza
w wielu z nas – wierzących i tych poszukujących Boga – dobre natchnienia, daje moc do ich realizacji i przygotowuje nagrodę.

O tym, gdzie, kiedy i jak można tę misję podjąć, informujemy na stronach internetowych diecezjalnej Caritas i oraz diecezjalnego Duszpasterstwa Chorych
i Służby Zdrowia.

Udzielam pasterskiego błogosławieństwa i w osobistej modlitwie polecam Bogu, przez wstawiennictwo Pani Rokitniańskiej, tych, którzy jak Miłosierny Samarytanin, „opuszczą swoją drogę, by pomóc choremu” (Kongregacja Nauki Wiary, List Samaritanus bonus, por. Łk 10, 30-37).

+ Tadeusz Lityński

Biskup Zielonogórsko-Gorzowski

Zielona Góra, 23.10.2020 r.

Dyspensa od zachowania pierwszego Przykazania Kościelnego

W związku ze wzrastającą liczbą zakażeń koronawirusem i nowymi obostrzeniami sanitarnymi, dotyczącymi liczby wiernych podczas zgromadzeń religijnych, na podstawie kan. 87 Kodeksu Prawa Kanonicznego udzielam ogólnej dyspensy od obowiązku uczestnictwa we Mszy świętej w niedziele i święta nakazane wszystkim przebywającym w tzw. „strefie czerwonej” w okresie jej obowiązywania. Dyspensa dotyczy wiernych Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej, a także katolików przebywających na jej terytorium.

Skorzystanie z dyspensy oznacza, że nieobecność na Eucharystii we wskazanym czasie nie jest grzechem. Jednocześnie zachęcam, aby osoby korzystające z dyspensy trwały na osobistej i rodzinnej modlitwie. Zachęcam także do duchowej łączności ze wspólnotą Kościoła poprzez transmisje radiowe, telewizyjne lub internetowe.

Dziękując Duszpasterzom, Osobom Konsekrowanym i Wiernym Świeckim za codzienny wysiłek budowania wspólnoty Kościoła w trudnych czasach epidemii, życzę obfitości Bożego błogosławieństwa oraz zdrowia duszy i ciała na każdy dzień.

Ogarniam wszystkich moją modlitwą i z serca b ł o g o s ł a w i ę.

ks. Piotr Kubiak   kanclerz Kurii

+ Tadeusz Lityński   Biskup Zielonogórsko-Gorzowski

Zielona Góra, 16 października 2020 r.

Znak: B1-9/20

Komunikat Biskupa Diecezjalnego o ustanowieniu

Sanktuarium Matki Bożej Wychowawczyni Powołań Kapłańskich w Paradyżu

Drodzy Diecezjanie,

sierpień w naszej Ojczyźnie to tradycyjny czas organizowania pielgrzymek do maryjnych sanktuariów, w trakcie których przedstawiamy Bogu wszystkie nasze intencje, zarówno te osobiste, dotyczące nas i naszych bliskich, jak i te, które są ważne dla naszych chrześcijańskich wspólnot. Czynimy tak ufni w Bożą Opatrzność i opiekę Maryi, która jest dla nas wzorem stawania się uczniem Chrystusa. W tym roku to pielgrzymowanie, z racji panującej pandemii, jest roztropnie ograniczane do małych grup, a czasami nawet pojedynczych osób, zmierzających po maryjnych szlakach do różnych miejsc rozsianych po całej Polsce, po to by dać świadectwo swojej wiary.

Mam wielkie pragnienie, by takich miejsc było coraz więcej również w naszej diecezji. Dlatego uwzględniając żywy i trwający od bardzo długiego już czasu kult Matki Bożej czczonej w paradyskim seminarium, z dniem 15 sierpnia br. ustanawiam kościół rektoralny Zielonogórsko-Gorzowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Gościkowie-Paradyżu Sanktuarium Matki Bożej Wychowawczyni Powołań Kapłańskich. Powołując do życia nowe sanktuarium chcę prosić, aby było to miejsce szczególnej modlitwy za kapłanów oraz o nowe powołania kapłańskie i zakonne, a także za wszystkich powołanych do służby w Kościele.

Wybór miejsca na modlitwę w tych właśnie intencjach nie jest przypadkowy. To tutaj od ponad 70 lat formują się kapłani pracujący w naszej diecezji, to tutaj także podczas modlitwy przed obrazem Matki Bożej Paradyskiej rodziły się nowe powołania, a kapłani przeżywający kryzysy powierzali swoją posługę opiece Maryi i zostawali wysłuchani. Dlatego pragnę, abyśmy w tym miejscu dalej prosili naszą Matkę o orędownictwo za powołanymi w naszej diecezji. Jest to ważne szczególnie w obliczu kryzysu powołań, który dotyka nasze wspólnoty i niesie zagrożenie, że w przyszłości w wielu parafiach zabraknie duszpasterzy.

Kryzys nie może nas jednak skłaniać do obniżania wymagań stawianych kandydatom do święceń, wręcz przeciwnie, musi motywować do przygotowywania młodych ludzi do kapłaństwa świętego, otwartego na ludzi potrzebujących pomocy i zdolnych do budowania lokalnych wspólnot. By było to możliwe, sami kandydaci do święceń muszą doświadczyć wspólnoty wiary, osiągnąć ludzką dojrzałość i stać się uczniami Chrystusa. Dlatego od października – pozostając alumnami seminarium w Paradyżu – będą przebywać w Instytucie Biskupa Wilhelma Pluty w Gorzowie Wlkp. Zmiana miejsca ich formacji związana jest z koniecznością podjęcia poważnych prac remontowych w gmachu paradyskiego seminarium. Jestem przekonany, że gorzowski instytut zapewni klerykom dobre warunki formacji i da okazję do nowych duszpasterskich doświadczeń, zaś paradyski kompleks pocysterski nabierze jako sanktuarium jeszcze większego duchowego znaczenia i nowego blasku.

Ufając, że Bóg będzie wzbudzał nowe powołanie do służby kapłańskiej w naszej diecezji w sercach wielu młodych ludzi, zapraszam wszystkich Drogich Diecezjan do pielgrzymowania do nowo powstałego sanktuarium w Gościkowie-Paradyżu, i wszystkim udzielam pasterskiego błogosławieństwa

+ Tadeusz Lityński

Biskup Zielonogórsko-Gorzowski

Zielona Góra, 6 sierpnia 2020 r.

ODPUST KU CZCI MATKI BOŻEJ ROKITNIAŃSKIEJ W SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ CIERPLIWIE SŁUCHAJĄCEJ W ROKITNIE 2020

W tym roku zapraszamy przede wszystkim do duchowej łączności dzięki transmisjom online dostępnym na stronie WWW sanktuarium: http://rokitno.org.

Nabożeństwa i modlitwy w tygodniu odpustowym w tym roku będą miały miejsce w bazylice.

14.06. – niedziela

godz. 12.00 – Msza św. w intencji powołań z udziałem wychowawców i alumnów Z-GWSD w Paradyżu (ks. Dariusz Mazurkiewicz)

po Mszy św. poczęstunek

godz. 20.30 – Wystawienie Najświętszego Sakramentu i modlitwa różańcowa oraz Nowenna do Matki Bożej Rokitniańskiej

godz. 21.00 – Apel Maryjny

15.06. – poniedziałek

godz. 11.00 – Koronka do Bożego Miłosierdzia i Msza św. z homilią – z udziałem Apostolstwa Trzeźwości (ks. Henryk Grządko)

po Mszy św. poczęstunek

godz. 17.30 – nabożeństwo ku czci NSPJ

godz. 18.00 – Msza św. z homilią

godz. 20.30 – Wystawienie Najświętszego Sakramentu i modlitwa różańcowa oraz Nowenna do Matki Bożej Rokitniańskiej

godz. 21.00 – Apel Maryjny

16.06. – wtorek

godz. 11.00 – Koronka do Bożego Miłosierdzia i Msza św. z homilią – z udziałem osób posługujących w naszych parafiach – kościelni, zakrystianie, organiści itd. (ks. Andrzej Hładki)

po Mszy św. poczęstunek

godz. 17.30 – nabożeństwo ku czci NSPJ

godz. 18.00 – Msza św. z homilią

godz. 20.30 – Wystawienie Najświętszego Sakramentu i modlitwa różańcowa oraz Nowenna do Matki Bożej Rokitniańskiej

godz. 21.00 – Apel Maryjny

17.06. – środa

godz. 9.30 – Spotkanie tematyczne: „Posługa księży kapelanów podczas epidemii w placówkach medycznych diecezji zielonogórsko- gorzowskiej” z udziałem Księdza Biskupa Diecezjalnego i Dyrektora Wydziału Duszpasterskiego

godz. 10.30 – Modlitwa różańcowa

godz. 11.00 – Msza św. z homilią w intencji chorych i cierpiących oraz służby zdrowia (Biskup Zielonogórsko-Gorzowski, ks. Tomasz Duszczak) z udziałem kapelanów szpitali na terenie naszej diecezji

Zawierzenie Matce Bożej środowisk osób chorych i służby zdrowia

po Mszy św. poczęstunek

godz. 17.30 – nabożeństwo ku czci NSPJ

godz. 18.00 – Msza św. z homilią

godz. 20.30 – Wystawienie Najświętszego Sakramentu i modlitwa różańcowa oraz Nowenna do Matki Bożej Rokitniańskiej

godz. 21.00 – Apel Maryjny

 

 

18.06. – czwartek – UROCZYSTOŚĆ MATKI BOŻEJ ROKITNIAŃSKIEJ

godz. 11.00 – Msza św. ku czci Matki Bożej Rokitniańskiej z homilią z udziałem księży z dekanatu Rokitno oraz leśników (Biskup Zielonogórsko-Gorzowski)

po Mszy św. poczęstunek

godz. 17.30 – nabożeństwo ku czci NSPJ

godz. 18.00 – Msza św. ku czci Matki Bożej Rokitniańskiej z homilią

godz. 20.30 – Wystawienie Najświętszego Sakramentu i modlitwa różańcowa

godz. 21.00 – Apel Maryjny

19.06. – piątek

godz. 11.00 – Msza św. z homilią

godz. 17.30 – nabożeństwo ku czci NSPJ

godz. 18.00 – Msza św. z homilią

godz. 20.30 – Wystawienie Najświętszego Sakramentu i modlitwa różańcowa

godz. 21.00 – Apel Maryjny

20.06. – sobota

godz. 10.00 – Spotkanie Stowarzyszenia Rodzin Katolickich

godz. 11.00 – Msza św. z homilią (Stow. Rodzin Katolickich)

spotkanie formacyjne dla Nadzwyczajnych Szafarzy i poczęstunek

godz. 15.00 – Msza św. połączona z promocją Nadzwyczajnych Szafarzy Komunii św. (Biskup Zielonogórsko-Gorzowski)

godz. 17.30 – nabożeństwo ku czci NSPJ

godz. 18.00 – Msza św. z homilią – Diecezjalny Dzień Młodych

czuwanie modlitewne

godz. 20.30 – Wystawienie Najświętszego Sakramentu i modlitwa różańcowa

godz. 21.00 – Apel Maryjny

21.06. – niedziela

Msze św. z homilią o godz. 9.00, 12.00, 15.00, 18.00.

 

godz. 10.30 Suma odpustowa z udziałem biskupa toruńskiego Wiesława Śmigla z intronizacją relikwii bł. Stefana Wincentego Frelichowskiego

 

Msza św. będzie transmitowana przez TVP 3 Gorzów Wielkopolski

 

Przed Uroczystością, od 9 czerwca zachęcamy także do odmawiania w parafiach Nowenny do Matki Bożej Rokitniańskiej. Intencja Biskupa Zielonogórsko-Gorzowskiego na czas tegorocznej nowenny: O nowe, święte powołania kapłańskie dla naszej diecezji.

Nowenna do Matki Bożej Rokitniańskiej

Modlitwa wstępna
odmawiana w każdym dniu nowenny

Matko Najświętsza, Opiekunko z Bożej Opatrzności dana naszej trudnej, ale pięknej ziemi. Dziękując za łaski, jakie przez Twój cudami słynący obraz dobry Bóg zesłał swojemu ludowi, pragniemy z ufnością zawierzyć Ci to, co jest naszą potrzebą i oczekiwaniem; a nade wszystko chcemy Ci oddać siebie. Matko Cierpliwie Słuchająca, wiernie strzegąca nas w symbolu Białego Orła, pomóż z czystymi i prostymi, pełnymi oddania sercami stanąć przed Tobą. Matko godna miłości i ucząca nas kochać Boga i bliźniego – prosimy Cię o zwycięstwo dobra nad złem w nas samych i naszych braciach i siostrach.

Czcząc Ciebie, oddajemy hołd uwielbienia Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu.

 

Odmawia się dziesiątek Różańca.

Dzień pierwszy

Modlitwa wstępna, s. 1.

Modlitwa do Matki Bożej Rokitniańskiej

O Matko Boża Rokitniańska, przed Tobą schylali swe czoła król, biskupi, rycerze i wierny lud. Dziś ja, grzeszny, klękam przed Tobą, Maryjo, i wielbię Cię jako Matkę Boga i Matkę Kościoła. Spraw, błagamy dziś, by Duch Święty w swej szczodrości zstąpił na nasz Kościół diecezjalny i odnowił oblicze wszystkich parafii oraz wspólnot w nich działających, byśmy mogli przynosić owoce: sprawiedliwości, miłości, radości i pokoju.

Matko Kościoła, módl się za nami.

 

„Pod Twoją obronę”…

Litania do Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej,

Modlitwa: „Służebnico Pańska z Rokitna…”.

Dzień drugi

Modlitwa wstępna, s. 1.

Modlitwa do Matki Bożej Rokitniańskiej

Matko Boża Rokitniańska, Wychowawczyni powołań kapłańskich i zakonnych. Błagania nasze, Matko Dobrego Pasterza, zanosimy dziś za Ojca Świętego, biskupów, kapłanów i duszpasterzy naszej diecezji, by ożywiani i umacniani łaską Ducha Świętego nieśli słowo prawdy i błogosławieństwo pokoju, a przez miłość Chrystusa Pana oczyszczali i uświęcali dusze, i sami niech będą żywą Ewangelią dla świata. Prosimy także a święte powołania kapłańskie i zakonne dla naszej rodziny diecezjalnej.

Wychowawczyni powołań kapłańskich i zakonnych, módl się za nami.

 

„Pod Twoją obronę”…

Litania do Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej,

Modlitwa: „Służebnico Pańska z Rokitna…”.

Dzień trzeci

Modlitwa wstępna, s. 1.

Modlitwa do Matki Bożej Rokitniańskiej

O Matko Boża Rokitniańska, wierny Tobie lud przez wieki zwracał się do Ciebie jako Pośredniczki Wszelkich Łask. Ja przychodzę dziś z niepokojami. Spójrz, o dobra Matko, na naszą Ojczyznę. Tak wiele braci i sióstr zagrożonych jest nietrzeźwością, rozwiązłością, niewiarą, brakiem miłości. Prosimy Cię, Matko Księcia Pokoju, za Ojczyznę i wszystkich Polaków rozproszonych po całym świecie. Wyjednaj potrzebne dla naszego narodu dary Ducha Świętego, byśmy żyli w solidarności wiary i miłości i byli odpowiedzialni za życie Boże w nas i w naszym narodzie.

Królowo Polski, módl się za nami.

 

„Pod Twoją obronę”…

Litania do Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej,

Modlitwa: „Służebnico Pańska z Rokitna…”.

Dzień czwarty

Modlitwa wstępna, s. 1.

Modlitwa do Matki Bożej Rokitniańskiej

Matko Boża Rokitniańska, od przeszło trzech wieków jesteś sławna w swym Cudownym Obrazie. Obsypywałaś łaskami w tym świętym miejscu swych czcicieli, którzy do Ciebie po pomoc przychodzili i o ratunek błagali. Proszę Cię, o Przybytku Ducha Świętego, byś mi wyjednała tę łaskę, o którą Cię tak gorąco proszę…

Uproś u Boga wszystkim ludziom głębię żywej wiary, moc niezawodnej nadziei i żar czystej miłości, byśmy tym owocniej mogli przeżywać radość Twojej chwały.

Maryjo, Matko Cierpliwie Słuchająca, módl się za nami.

 

„Pod Twoją obronę”…

Litania do Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej,

Modlitwa: „Służebnico Pańska z Rokitna…”.

Dzień piąty

Modlitwa wstępna, s. 1.

Modlitwa do Matki Bożej Rokitniańskiej

O Matko Boża Rokitniańska, Ciebie nazywa św. Bernard Wszechmocą Błagającą, bo potrafisz uprosić jako Królowa Pokoju u swego Syna, Jezusa Chrystusa, łaskę pokoju wewnętrznego i zewnętrznego dla każdego człowieka i całej ludzkości.

Błogosławiona Królowo Świata, niech moc Twej modlitwy wyprosi pokój naszej ziemi i wszystkim, którzy na niej mieszkają.

Królowo Pokoju, módl się za nami.

 

„Pod Twoją obronę”…

Litania do Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej,

Modlitwa: „Służebnico Pańska z Rokitna…”.

Dzień szósty

Modlitwa wstępna, s. 1.

Modlitwa do Matki Bożej Rokitniańskiej

O Matko Boża Rokitniańska, która na tym wzgórzu stałaś się drogowskazem dla dusz błądzących, a światłem Twej łaski ukazujesz drogi powołania życiowego, uproś mi tę łaskę, bym idąc ścieżką mego życia, nie błądził, lecz doszedł do żywota wiecznego.

Matko poszukujących drogi życia, módl się za nami.

 

„Pod Twoją obronę”…

Litania do Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej,

Modlitwa: „Służebnico Pańska z Rokitna…”.

Dzień siódmy

Modlitwa wstępna, s. 1.

Modlitwa do Matki Bożej Rokitniańskiej

O Matko Boża Rokitniańska, Patronko i Opiekunko dusz niewinnych, weź w swą opiekę dzieci i młodzież Twojego narodu, by wśród obecnego zepsucia nie traciły skarbu wiary i ustrzegły czystości serca.

Matko Boga-Człowieka i nasza Matko, naucz nas głębokiego szacunku wobec daru życia i chroń przed jakimkolwiek zamachem na ludzkie życie. Weź w swą opiekę dzieci poczęte, a jeszcze nienarodzone.

Szczególną opieką otocz wszystkie rodziny, by stawały się szkołą ofiarnej miłości, a te, które przeżywają kryzysy i tragedie, niech odnajdą siły do ich przezwyciężenia.

 

„Pod Twoją obronę”…

Litania do Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej,

Modlitwa: „Służebnico Pańska z Rokitna…”.

Dzień ósmy

Modlitwa wstępna, s. 1.

Modlitwa do Matki Bożej Rokitniańskiej

O Matko Boża Rokitniańska, zapal w naszym sercu i duszach naszych braci i sióstr gorącą miłość do Boga, Ciebie i bliźnich. Tyle w nas samolubstwa i chwiejności w wypełnianiu woli. Bożej Matko pięknej Miłości, oddajemy hołd Twemu wielkodusznemu sercu. Wybacz, że nie zawsze jesteśmy świadomi ran, jakie zadajemy Twemu Synowi i Tobie, uczestnicząc w grzechu i pustce samolubnego życia. Wejrzyj, Matko, na tych, którzy o własnych siłach nie mogą wrócić do domu Ojca Niebieskiego. Prosimy Cię za pogrążonych w grzechach, zwiedzionych błędnymi naukami, uwikłanych w rozliczne nałogi, zrozpaczonych i więźniów. Uproś im, Matko Rokitniańska, powrót do Twego Syna i radość odzyskanego sensu życia.

Ratunku ginących grzeszników, módl się za nami.

 

„Pod Twoją obronę”…

Litania do Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej,

Modlitwa: „Służebnico Pańska z Rokitna…”.

Dzień dziewiąty

Modlitwa wstępna, s. 1.

Modlitwa do Matki Bożej Rokitniańskiej

O Matko Boska Rokitniańska, wszak od wieków nie słyszano, abyś uciekającego się do Ciebie opuściła. Matko zatroskana, Ty wstawiając się za nich, objawiasz także wolę swego Syna: „Uczyńcie wszystko, co mój Syn wam powie”.

Podobnie jak Ty w Kanie, tak dzisiaj i my wraz z Tobą prosimy za wszystkich cierpiących, osamotnionych, bezradnych i ubogich. Naucz nas być orędownikami naszych bliźnich, gotowymi brać ich ciężary na siebie.

Matko opuszczonych i chorych, módl się za nami.

 

„Pod Twoją obronę”…

Litania do Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej,

Modlitwa: „Służebnico Pańska z Rokitna…”.

Litania do Matki Bożej Rokitniańskiej

Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.

Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.

Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.

Synu Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.

Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.

Święta Trójco, jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.

Święta Maryjo, módl się za nami.

Święta Boża Rodzicielko,

Matko Chrystusowa,

Matko Cierpliwie Słuchająca,

Matko do Boga wiodąca,

Matko do opamiętania wzywająca,

Matko przed karą chroniąca,

Matko nad dziećmi płacząca,

Matko świętej wytrwałości,

Matko pięknej miłości,

Matko czuwająca,

Matko ludzi ciężkiej pracy,

Matko ludzkiej solidarności,

Matko prześladowanych za wiarę,

Matko poszukujących drogi życia,

Matko sierot i rozbitych rodzin,

Matko zagubionych,

Matko o trzeźwość zatroskana,

Nadziejo i umocnienie matek,

Patronko diecezji zielonogórsko-gorzowskiej,

Chwało Wzgórza Rokitniańskiego,

Ratunku dla biologicznie zagrożonej ziemi naszej,

Ostojo wiary polskiego ludu,

Wzorze poświęcenia dla rodziny,

Wytrwanie sprawiedliwych i pragnących pokoju,

Rozdawczyni darów niebieskich,

Uśmiechu Boga samego,

Wzorze świętości i pobożności,

Pielgrzymie heroicznej wiary,

Gwiazdo przewodnia do domu Ojca,

Dziewico posłuszna Słowu Bożemu,

Oblubienico Ducha Świętego,

Mistrzyni życia duchowego,

Wychowawczyni powołań kapłańskich,

Natchniona przewodniczko młodych,

Opiekunko samotnych,

Pociecho płaczących,

Nauczycielko mądrości i roztropności,

Najczystszy obrazie Kościoła,

Pani łaskawa,

Pani nasza,

Przewodniczko pielgrzymów,

Pośredniczko łask wszelkich,

Służebnico miłosierdzia Bożego,

Królowo Orła Białego,

Królowo pokoju,

Królowo Aniołów,

Królowo wszystkich świętych,

Królowo wniebowzięta,

Królowo nieba i ziemi,

Królowo Polski,

 

 

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata

– przepuść nam, Panie.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata

– wysłuchaj nas, Panie.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata

– zmiłuj się nad nami.

 

K.  Módl się za nami, święta Boża Rodzicielko,

W. Abyśmy się stali godnymi obietnic

Chrystusowych.

 

Módlmy się

Niepokalana Dziewico, Maryjo, Pani Rokitniańska, która z całą otwartością serca przyjęłaś Słowo Odwieczne, przypominaj i nam Twoje wezwanie: „Uczyńcie wszystko, co mój Syn wam powie”. Prowadź nas do Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie, a z Nim do każdego człowieka, zwłaszcza cierpiącego. Który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.

 

Modlitwa do Matki Bożej Rokitniańskiej

Służebnico Pańska z Rokitna,

zasłuchana w Dobrą Nowinę,

Matko Słowa, co Ciałem się stało,

nakłoń ucha ku naszym modlitwom.

Ty słuchałaś wytrwale Wszechmocnego,

zachowując w Sercu natchnienia,

pomóż przyjąć powiew Ducha Świętego,

byśmy żyli Ewangelią Chrystusa.

Biały Orzeł, którego ochraniasz,

niech Ci zawsze przypomina, że ufamy,

a Ty prowadź nas cierpliwie drogą Pana,

pomóż wytrwać i ocal najsłabszych. Amen.